1. کلاه بیس بال: کلاه های بیسبال در رنگ های خنثی، مانند سیاه، سفید یا خاکستری، همه کاره هستند و در تمام طول سال محبوب هستند.
2. کلاه سطلی: کلاه های سطلی در سال های اخیر به یک ترند تبدیل شده اند و اغلب از پارچه های رنگی یا طرح دار ساخته می شوند.
3. لوبیا: لوبیا یکی از مواد اصلی زمستانه است، به خصوص در مواد ضخیم تر و گرمتر مانند پشم یا پشم.
4. کلاه های آفتابی: کلاه های آفتابگیر مانند کلاه های حصیری لبه پهن، به دلیل ویژگی های محافظتی خود در طول ماه های تابستان محبوب هستند.
5. برت ها: کلاه ها یک سبک کلاسیک هستند که محبوبیت دوباره پیدا کرده است و می توان آن را هم برای مجالس غیر رسمی و هم برای مجالس شیک پوشید.
6. کلاه پدر: کلاه پدر، نوعی کلاه بیسبال، برای ظاهری آرام و غیررسمی به یک سبک محبوب تبدیل شده است.
1. نماد بزرگسالی; مردان در زمان های قدیم در سن 20 سالگی مراسم تاجگذاری را برگزار می کردند که تقریباً همان معنای مراسم بزرگ شدن را دارد که اکنون در مورد آن صحبت می کنیم. حتی مردم عادی مجبورند روسری خود را بپیچند، بنابراین مردم باستان معتقد بودند که تاج در 20 سالگی ضعیف است.
2. نماد آداب و اشراق; مثلاً باید در مواقع مهم از تاج استفاده کرد، در حالی که تاج گذاشتن برای ابراز عذرخواهی یا متقاعد کردن است، مثلاً اگر امروزه به فردی خیلی احترام می گذاریم، اگر کلاه جلوی سرتان است، باید کلاه خود را بردارید. او، اگر عینک دارید، آن را بردارید.
3. نماد مقام; در واقع، کلاه هایی که قدیمی ها بر سر می گذاشتند نیز بسیار خاص بودند. فقط اشراف تاج می گذاشتند و غیرنظامیان از حوله استفاده می کردند. مجرمان اجازه نداشتند تاج بگذارند.
از منظر تکامل تاریخی کلاه، تاج های اصلی در چین را نمی توان به معنای واقعی کلاه در نظر گرفت. کلاه ها توسط مردم هو به دشت های مرکزی معرفی شدند، در حالی که کلاه های مدرن مستقیماً از غرب معرفی شدند.
در کشور من باستان، زنان معمولی کلاه نداشتند. هنگامی که زنان به سن پانزده سالگی می رسیدند، موهای خود را می بستند و سنجاق سر می بستند و از «زنان» برای کشیدن موهای خود به پشت یا بستن آن برای فرم دادن به آن استفاده می کردند. زنانی که در زمان های قدیم کلاه بر سر می گذاشتند، زنان نجیبی مانند ملکه و صیغه بودند که از امتیاز «تاج ققنوس» و «تاج گل» برخوردار بودند. مقامات زن نیز بودند که می توانستند کلاه بر سر بگذارند که نمادی از قدرت و مقام بود.
در سلسله تانگ، کلاه بهبود یافته ای که از بربرها منتقل شده بود در میان زنان نجیب طبقه بالا رواج داشت، به نام "کلاه حجاب" که با گاز احاطه شده بود، برای جلوگیری از شن، پوشاندن صورت و جلوگیری از نگاه کردن مردان عجیب و غریب استفاده می شد. معادل امروزی حجاب سیاه زنان در مناطق اسلامی. زنان چینی در اواخر سلسله چینگ شروع به استفاده از کلاه کردند و بیشتر از زنان غربی تقلید کردند. در ابتدا می توان گفت نماد مقام و منزلت بود و بعدها به طور کامل به یک زینت و محصولی کاربردی تبدیل شد.
برخلاف چین، زنان اروپایی خیلی زود کلاه می گذاشتند و در قرون وسطی بسیار محبوب بودند، زیرا در آن زمان کلیسا به شدت از زنان می خواست موهای خود را بپوشانند، و کلاه به ملزومات و نماد آداب معاشرت تبدیل شد. حتی در قرن 18 "میلنی ساز" وجود داشت. این کلمه از میلان ایتالیا سرچشمه گرفته است، زیرا در این دوره آسیاب دست ساز میلان معروف ترین و با کیفیت ترین بود. در آن دوران، رابطه بین یک زن میلینر و مشتریانش معمولاً ثابت بود، همانطور که امروزه برخی از زنان با آرایشگرهای خود هستند.
در جامعه مدرن، پوشیدن یک کلاه مد روز، تجسم زیبایی زنان مد است، به ویژه کلاه های تابستانی، که به یکی از وسایل ضروری برای دکوراسیون ضد آفتاب تابستانی زنان تبدیل شده اند. امروزه بدون توجه به خیابان ها و کوچه های شهر، جاذبه های گردشگری و مزارع روستایی، کلاه های حصیری زیبا مانند گل های شکفته شده اند و کمی به شهر و روستا رنگ می بخشند.